سکوت این روزهای
احمدینژاد در میان ماراتون عذرخواهی مجلسیان ...!
در روزهایی که
مجلسییان برای عذرخواهی از ولینعمت خویش گوی سبقت از یکدیگر میربایند، سکوت رئیس
دولت و عدم عذرخواهی او، که آغازگر تنش آن روز مجلس بود، معنا و مفهوم خاصی برای
اصولگرایان دارد. شاید گزافهگویی نباشد اگر این سکوت به نوعی "به هیچ انگاشتن" تـَـشَـر رهبری
از سوی احمدینژاد تعبیر شود. یکی از رسمهای نانوشته سیاست جمهوری اسلامی این
است هر چه رهبری گوید باید به دیده جان پذیرفت، هم این سونامی عذرخواهی مجلسیان
گواهی بر این سنت دیرین دارد. اما فرزند ناخلف اصولگرایان سکوتی معنادار دارد،
سکوتی مملو از"ساز مخالف".
در تاریخ چند دهه
جمهوری اسلامی، به خصوص در دوره زمامداری سید علی خامنهای، هیچ یک از مسئولین
بلند مرتبه نظام، جرات چنین گردنکشی نداشته، اما "رئیس جمهوری هم نظر رهبری"،
ظاهرا از جنس دیگری است، هم اوست که اسب خود را برای نبردی بزرگ آماده میکند.
گفته "فعلا نصحیت میکنم"، قید زمان
"فعلا" برای رئیس ناخلاف
دولت، حکم اتمام حجت دارد، یعنی من نیز آماده نبردم. در صفحه شطرنج سیاست ایران دو
سپاه برای نبردی رجزخوانی میکنند، نبردی که میتواند زندگی تک تک ایرانیان را تحت
تاثیر قرار دهد.
به هر حال، سکوت
این روزهای "معجزه هزاره سوم" آبستن فریادی است که ممکن است تار و پود نظام
اسلامی را از گسیخته و بهمنی بر تمام امپراطوری متزلزل این روزهای نظام اسلامی
باشد.