مسکن

‎-غصه نخور اَقدس، دست و بالم که واشِ واسَت میخرم
می شد غرور مردونگی رو وخت گفتن این حرف، توی کلامش ببینی،
بار اولش نبود که اینُ می گفت، هر وقت که یکی از زنای هَمساده چیز ِ تازه ای می خرید و اقدس مور مورش میشد، این جمله رو مثل مُـــسکِن به روح اقدس تزریق می کرد.
اقدس عاشق این مـُسکـِن بود با این که هیچ وخت نتونسته بود واسه اقدس چیزی بگیره ...!